Soms kom je op een plekje waar je nooit meer weg wilt. Ellotis Beach is zo’n plek. Ik ben omringd door een prachtig uitzicht over zee. Vanaf het strand, bij het zwembad en ook bij de taverna van Ellotis Beach vind je dit uitzicht. Terwijl de zon langzaam ondergaat, schuif ik aan in het knusse restaurant. Stratos komt al snel naar me toe: “Eliza! Wat leuk dat je er bent. Ik beloof je, nadat je hier één keer gegeten hebt wil je niks anders meer.” Hij knipoogt. Voordat ik de kans krijg de menukaart te bekijken begint hij al enthousiast verder te kletsen. “Ik wil dat je het lekkerste gerecht van de menukaart proeft. Mag ik je de huisgemaakte pasta met garnalen aanbevelen?” Door zijn enthousiasme vertrouw ik hem onmiddellijk en besluit dit te bestellen. Terwijl ik wacht op mijn eten droom ik langzaam weg bij de zon die achter de bergen verdwijnt, de lucht die rood kleurt en de zachte Griekse muziek die op de achtergrond speelt. Ik zucht van geluk. Wat ben ik blij dat ik dit paradijsje heb ontdekt…